Denk niet aan een roze olifant | mislukt

De clubkampioenschappen shorttrack gaven weer groots spektakel dit seizoen. Tijdens de eerste wedstrijdavond reed ik lekker - ik stond een stuk relaxter aan de start dan vorig jaar (Crisis stukje) - en kon ik mijn techniek verbetering van afgelopen seizoen meenemen in de wedstrijd. Na het inhalen van Jens 2 rondjes voor het einde kon ik hem in een spannende 500 meter finale met een schaatslengte achter me houden. De motivatie voor de relaywedstrijden van de week erna was zeker aanwezig.

Het delen van de shorttrack sensatie is wel zo leuk, dus werden er ook dit jaar weer Isis toeschouwers geworven. De eerste reactie was alleen al dat mensen moesten komen kijken omdat ik de boarding in zou gaan. Een opmerking die komt vanuit de clubkampioenschappen van vorig jaar, waarbij ik bij de individuele afstanden als koploper in de race onderuit ging in de bocht. Kan gebeuren. Ik ben ook niet van slag van een enkele opmerking, zeker niet ruim voordat de wedstrijd begonnen is. In interviews met de schaatsprofs komt er bij een vraag over hun verwachtte prestaties vaak een antwoord in de strekking: ik blijf bij mijn taken, ……. (vul puntjes in met technische aandachtspunten als slag breed houden en goed in elkaar kruipen).

Geen aandacht besteden aan de resultaten die je kan behalen, want dat maakt het alleen maar lastiger om te bereiken.

De avond van de relay wedstrijd is daar. Ik ben mooi op tijd om mijn warming-up naast het ijs te doen en begin daarna met het omkleden. Schaatsen aantrekken gebeurt tijdens de wedstrijd in de heatbox aan de andere kant van het ijs, dus nog even een wandeling om de baan heen. De eerste Isis toeschouwers staan daar ondertussen ook. Ik mijn strakke timing heb ik geen tijd voor een praatje, dus loop ik redelijk snel door. Lorenzo maakt nog wel even de grappende opmerking: “niet vallen hè”

Interview Lorenzo

Dan laat ik nu Lorenzo aan het woord over hoe hij zich voelde tijdens mijn wedstrijden. Denk niet aan een roze olifant – mislukt.

Wat ging er door je hoofd heen tijdens mijn eerste relay wedstrijd (eerste valpartij)?

Oh nee, kut, fuck, what have I done. Ik baalde heel erg. Je maakt van tevoren een grapje, haha niet vallen hè. Als het dan gebeurt en je als kijker daar een beetje aan hebt bijgedragen dan denk je wel shit.

En tijdens de twee andere valpartijen?

Bij de tweede veranderde het naar ach arme jongen. Als je ziet hoe iemand zijn best doet en je ziet dat dan mislukken en dan de teleurstelling over iemands gezicht ziet gaan, dan schaam je jezelf een beetje dat je van te voren daar een grapje over maakte. De derde val, waarbij je helemaal aan het eind van de wedstrijd nog als enige in de baan een paar rondjes moest, was wel een kers op de drol voor Colins wedstrijd.

Heb je nog advies of zou je iets een volgende keer anders doen?

Als ik terug denk, dan heb ik zelf ook een “niet vallen” opmerking gehoord voor mijn wedstrijd en toen meer druk ervaren om te blijven staan. Ik dacht dat ik die grap bij jou wel kon maken, omdat jij al zo goed en lang schaatst, en mentaal dat wel kan hebben. Maar het is natuurlijk onzin dat dat bij jou geen invloed heeft. Voor mij was dit wel een goede manier om het af te leren en nooit meer te doen. Mijn advies zou zijn om zulk soort opmerkingen niet meer te maken. Mocht je wel zoiets willen opmerken, zorg er dan voor dat het overduidelijk als een grapje overkomt en het ruim voor de wedstrijd is, zodat het niet een directe invloed heeft op diegene zijn wedstrijd. Daarnaast verder voor de wedstrijd alleen maar positief aan te moedigen.

SoftELS 2025

Ik moest na de shorttrack relay wedstrijd terug denken aan mijn ervaring van SoftELS 2025. Tijdens dezelfde wedstrijd reed ik in 2024 op de 500 meter de bizarre tijd van 36,97. Al snel werd opgemerkt dat die tijd maar 0,03 boven het clubrecord van Stevan Aldershof zit. In het schaatsseizoen daarna kwam het regelmatig ter sprake dat ik het clubrecord op de 500 meter wel even zou pakken. Begrijp me niet verkeerd, ook ik wil hard rijden. En het zou leuk zijn als het harder gaat dan vroeger, maar ik laat dat rustig gebeuren, de manier waarop ik ook uitkwam bij 36,97 met daarvoor nog maar 37,34.

In de laatste trainingsweek voor de wedstrijd werd de vraag “doe je mee aan SoftELS?” praktisch altijd gevolgd door “En clubrecordje?”. Ook op de dag zelf, na de wedstrijd van anderen, maar nog voor de mijne. Ik kan zo vaak tegen mezelf blijven zeggen dat ik goed in elkaar moet kruipen en tijd moet nemen om druk te bouwen, maar als je gedachten gevoerd worden met een gewenst resultaat is het lastig mentaal alleen maar bij je taken te blijven. Eenmaal op het ijs reed ik niet helemaal lekker, spanning in de benen, welk ik er niet uitgewerkt kreeg. Tijdens mijn 500 meter bleef hetzelfde gevoel aanwezig. Een spanning, een blokkade, iets dat ik niet eerder gevoeld had. Gerelateerd daaraan (of niet) een wankele race qua lichaamszwaartepunt (te veel van voren, te veel van achteren, etc.). Resultaat 37,66. Ik was er wel klaar mee.
In de ruime 2 uur tussen mijn 500 en 1500 meter heb ik mezelf wat kunnen kalmeren en heb ik in ieder geval technisch nog een goede 1500 meter neergezet. Arthur moest een zelfde soort knop omzetten na zijn 500 meter.

Interview met Arthur

Hoe was jouw voorbereiding naar SoftELS 2025?

Van de zomer af aan heb ik voor mezelf het doel gesteld om dit seizoen de 39er te rijden. Daardoor heb ik in de zomer meer getraind en in de winter bijvoorbeeld ook krachttraining onderhouden. Daarnaast heb ik door het seizoen heen veel wedstrijden gereden om de 500 en 1500 meter beter aan te kunnen.

Anderhalve maand van te voren dacht ik wel “nu gaan we er echt aan beginnen”. Ik ben harder gaan trainen en liet voor de zekerheid de alcohol links liggen. Tijdens de dag van SoftELS probeerde ik mijn spanning te onderdrukken en de “wat als?” weg te halen in mijn hoofd door mezelf wijs te maken dat de 39er wel ging lukken. Toch bleef ik erg gespannen.

Waar kwam de spanning vandaan?

Ik heb van het begin van het seizoen het doel gesteld en daarvoor ook hard getraind. De hulp van anderen bij het bereiken van een 39er gaf onbewust ook wel wat extra druk, waar zij natuurlijk niks aan kunnen doen. Verder heb ik vooral mezelf meer en meer spanning ingefluisterd. Ook omdat een 39er op de 500m een grote mijlpaal is, gaf het wel zenuwen.

Wat was je gevoel toen je na de 500m over de streep kwam?

40,64 godverdomme, hele seizoen weggegooid.

De 1500m reed je lekkerder, hoe kreeg je dat voor elkaar?

Achteraf ging het bij de 500 meter mis bij mijn insteek dat ik de 39er wil en moest behalen en ik niet vrij kon schaatsen. De 1500 meter heb ik toen de knop om kunnen zetten met een blik op “we zien wel waar het schip strand, pr of geen pr, gewoon lekker rijden”. Wat me uiteindelijk bij een verbetering bracht van 1,4 seconden.

Heb je nog een advies aan andere schaatsers?

Blijf doelen stellen en jezelf uitdagen. Kom met plezier naar de training, omdat je leuk bezig bent met leuke mensen. Blijf relaxt aan de start staan met de instelling “fuck it, ik doe het gewoon” dan ga je je doel gewoon halen. Laat jezelf niet gek maken dat je waardeloos bent als je je doel een keer niet haalt. Je moet in je achterhoofd houden dat er een heleboel samen moet komen voor echt goede tijden en dat als dat dan lukt het een mooi cadeautje is.

Slotwoord

Waar de een floreert op druk vanuit anderen, rijdt de ander daarna door spanning overgoten benen een bagger race. Ik heb wel even getwijfeld over de exacte vormgeving van dit stuk. Hoe laat je weten dat bepaalde opmerkingen voor een wedstrijd niet chill zijn, maar straf je een scherpe opmerking op z’n tijd niet volledig af. Ik hoop dat dit Crisis stuk bijdraagt aan bewustzijn rond interacties met anderen over/bij een wedstrijd setting en hoe zo’n interactie van mogelijke invloed kan zijn op iemands plezier en presteren. Met een eind doel waarin er vrijheid heerst in ieders prestatie en ervaren druk niveau. En dus een voor mij ideale wereld waarin voor de wedstrijd nog alleen maar “Je gaat hard rijden maat, jij kan dit!” te horen is.



Dank aan Lorenzo en Arthur voor het willen meewerken aan dit Crisis stuk.