Alles voor een trui: SP strijd in Alkmaar

Zoals menig Isisiaan al had vernomen, is er sinds kort een apart SP vrouwenklassement te zien op onze prachtige website. Sinds een vervelende blessure bij de concurrentie, heeft Emma Janssen lange tijd alleen geheerst over dit klassement, lonely at the top. Maar alles veranderde, toen het Skeuveltoernooi aanviel. Tijdens Skeuvel en de daaropvolgende wedstrijden kwam ik, tegen alle (vooral die van mij) verwachtingen in, opeens gevaarlijk dichtbij. Tijdens deze wedstrijden heb ik maar liefst twee keer een 3000 m gereden, waarvan ik bij maar liefst twee 3000 m’s helaas het ijs van wel heel dichtbij heb mogen ervaren waardoor ik mijn kans op leidster van het klassement worden aan mij voorbij heb moeten laten gaan.

Gezien het sluiten van onze geliefde baan in Eindhoven, zijn schaatsers met nog overgebleven SP-ambities gedwongen zich te begeven naar alle mogelijke uithoeken van Nederland voor andere obscure wedstrijden. Dit resulteerde voor zowel Emma als mij in een ware zoektocht door Schaatsen.nl om ergens nog de nodige puntjes bij elkaar te sprokkelen. 'Team sprint en losse afstanden, Baan Alkmaar’: perfect. Behalve het feit dat deze wedstrijd alleen te rijden was door schaatsers met als thuisbaan Alkmaar. Na wat heen en weer gemail kregen we vrijdag het verlossende mailtje met als strekking: neem cash mee en jullie mogen meedoen.



Dus zodoende: twee concurrenten samen in de trein met de nodige vertraging (classic NS) op weg naar onbekend ijs op 2,5 uur afstand van Eindje. Na ontelbaar rondjes van de zamboni was het eindelijk zover; Emma en ik mochten ons tussen alle Alkmaarse kinderen van minimaal twee koppen kleiner het ijs op begeven voor de 100 m. Na een dik PR van Emma was ik aan de beurt.

'Go to the start.'

Ik begeef me naar de start. Rood bandje, dus buitenbaan. Alles onder controle.

'Ready... '

Ik zak in met, al zeg ik het zelf, een perfecte inzak-snelheid.

'Ho ho stop maar, ga maar weer terug. VALSE START, BUITENBAAN. Je moet niet zo langzaam inzakken.'

Excuse me, wat? Mijn (niet geheel objectieve) vermoeden: een principekwestie voor die ene meid die niet uit Alkmaar komt en een blauw pak aan heeft ipv een rode. Ik zakte namelijk sneller in dan driekwart van de mensen die ik in Eindhoven zie starten, maar goed. Prima. Wat jij wil.

'Go to the start.'

'Ready...'

Ik: de snelste inzak die je ooit hebt gezien. Gewoon uit protest.

Het startschot klonk en ik was weg. Een snellere 100m dan mijn opening in Thialf. Nice. Nu de 1000 nog...

Na de 100 m was de 500 m aan de beurt, die geen van ons op de planning had staan. Gelukkig ook maar: als een van ons in de eerste rit had gezeten zou diegene zeker zijn gevallen bij het horen van de bel die geen bel was maar een zoem met het aantal decibel van een brandalarm.

Tip voor mensen die PR's willen rijden: ga niet voor het eerst sinds 5 weken flinke krachttraining doen twee dagen voor je wedstrijd. Niet aan te raden. Tijdens de 1000 m was ik snel weg, en snel verzuurd. Geen PR, wel vergezeld door de meeuwen die er rondvlogen alsof het hun thuisbaan was. (Spot de meeuw in de foto.)



Dan de 1500 m van Emma. In de trant van het pesten van niet-Alkmaarders: Emma kreeg te horen dat ze zeker nog wel een rondje kon inrijden vóór haar rit, maar niets was minder waar. Nog voordat Emma de tweede bocht van haar inrijd-rondje bereikte klonk het fluitje van de scheids om de baan in te gaan. Als een soort Jordan Stolz haastte Emma zich naar de start en schaatste vervolgens 8 seconden van haar PR af en 62 punten bij haar SP score. Onder het genot van een pastasalade en een prachtige Alkmaarse zonsondergang, mochten Emma en ik naderhand nog genieten van kinderen die het baanrecord van Koen Verweij aan diggelen reden en een team sprint tussen 'De Drie Biggetjes' en 'The Chipmunks'.

Met een Isis pak je begeven op onbekend terrein trekt wel de nodige aandacht. 'Oh wat toevallig, ik heb een paar weken geleden nog iemand (Floris) van jullie vereniging hier aangemoedigd tijdens zijn 10 km!' Alkmaar is blijkbaar een populaire baan voor SP-fanaten. Wat zo'n klassementje wel niet teweeg kan brengen... Dit crisis-stuk kan dan ook gezien worden als een mini-pleidooi voor het behouden van een apart vrouwen SP-klassement. Als ik mijn naam niet in één keer op had zien duiken in de top drie op de site, had ik nu niet om 22:43 op een zondagavond in de trein terug vanuit Alkmaar gezeten om een of andere vage wedstrijd te rijden voor wat extra SP-puntjes. Het klassement motiveert, voor zowel beginners als doorgewinterde schaatsers.



Eindresultaat van de dag: Emma +120 pt, Camille +116 pt. Dit komt op dit moment neer op een verschil van 78 punten in het voordeel van Emma. Was dit dan de epische eindstrijd? Mij doet het denken aan wanneer je Mario Bros denkt uit te spelen. Het kasteel van Bowser uit wereld 8 is uitgespeeld, maar plots verschijnt daar uit het niets nóg een kasteel. Bowser is misschien toch nog niet verslagen. Mario moet misschien nog een laatste keer het gevecht aangaan. Emma is Mario. Ik ben Bowser. Ik geef me niet zomaar gewonnen.