Zomerdriekamp Softijs 2024
Door Floris | Dinsdag 1 oktober 2024 | Crisis
Het was zondag 22 september en een groepje Isisianen kruiste de drie grote rivieren om in Utrecht deel te nemen aan een van de meest geanticipeerde zomerevenementen van het jaar binnen de studentenschaatswereld, de Z3K (zomerdriekamp). Hét evenement om te laten zien wie het fitst uit de zomer is gekomen wat betreft skeeleren, fietsen en hardlopen. Het beloofde een mooie dag te worden, de weersvoorspelling was goed en iedereens materiaal was op orde. Met Lars aan de start voor het individuele klassement en de twee teams Anne, Stan en Hugo, Zevus, Mijzelf (Floris) hadden we een zeer respectabele Isis-delegatie.
Bij aankomst waren de jeugdkoersen van de lokale wielrenvereniging bezig dus dat gaf ons mooi de tijd om de Nedereindse Berg te beklimmen en te bekijken hoe het parcours erbij lag en waar de kansen lagen. Het parcours bestond uit 2 lussen, één met een korte beklimming van zo’n 10 hoogtemeters en één vlak rondje om de berg heen. De skeeleraars reden 8km lang enkel rondjes over het vlakke en de fietsers moesten 20km afleggen, alle rondjes met de klim. Voor het hardlopen stond eerst een rondje met klim en vervolgens een vlak rondje op het programma voor een totaal van 3.5km.
Toen de jeugdkoersen voorbij waren was het tijd voor het skeeleren! Met drie Isisianen aan de start de allemaal niet vies zijn van een rondje hard skeeleren leek er potentie te zijn voor veel punten in het klassement. Na een chaotische start vormde er langzaam wat groepjes. Met een enorm enthousiaste start en een solide techniek wist Lars bij de kopgroep te blijven voor de eerste kwart van de race. Helaas moest Lars toegeven aan het feit dat de kopgroep toch te snel was en moest toen noodgedwongen afhaken. Hugo had een wat meer bescheiden start en reed samen met de tweede groep in goed tempo door. Ondanks ons geschreeuw van langs de kant naar Lars, dat ie zich moest laten terugzakken naar de groep met Hugo, bleef Lars erg lang op eigen tempo in zijn eentje doorrijden vlak voor de groep van Hugo. Ook Anne had een snelle start maar kon niet echt een groepje vinden in het begin, na een kwart van de race alleen te hebben gereden wist ze iemand te vinden om samen mee te skeeleren. Halverwege de race werd Lars langzaam door Gr. Hugo ingehaald en ondanks dat hij nog wel even een tijdje achter ze aan heeft gereden moest ie wederom ook uit deze groep lossen. Anne heeft intussen keihard zitten werken om in het groepje te blijven waar ze in zat, maar met nog een ronde te gaan bleek toch dat 8km lang diep zitten wel heel erg lang is, dus moest ze even overeind komen en de groep laten gaan. Hugo stond er goed voor in de race. Door niet teveel kopwerk te doen en met nog energie in de tank wist hij in de laatste ronde goed bij te blijven. Het eindigde in een hectische eindsprint met een beetje contact en het leidde tot een fotofinish tussen Hugo en de concurrent in het klassement. Na een minuut in spanning af te wachten werd aangekondigd dat Hugo de sprint had gewonnen! Enige tijd daarna kwam Lars met veel moeite over de streep na een race waarin hij tot het allerdiepste is gegaan. Bij de eerste beste mogelijkheid dook hij in het gras en bleef daar een tijdje op handen en knieën zitten. We konden vanaf de kant niet precies zien wat hij aan het doen was, maar we hadden ook niet enorm veel behoefte aan erachter te komen. Hieruit blijkt toch dat het oplopende schema niet de ideale indeling is voor een skeelerwedstrijd. Als laatste van de drie komt ook Anne over de finish met een knappe derde plek onder de vrouwen. Nadat ze een paar minuutjes naast Lars voorover in het gras heeft gezeten en een kwartiertje rust had genomen was ze er weer helemaal bovenop en ging ze daarna weer verder met foto’s maken van het evenement met haar camera. (zie het fotoalbum hier!)
Daarna was het tijd voor het fietscriterium met Zevus en Lars aan de start. De laatste renner was nog niet eens ingeklikt na het startschot of de eerste demarragepogingen kwamen al. Het was dus koers vanaf de allereerste bocht, wat betekende dat het veld snel versplinterde. Lars besloot al snel er een echte tijdrit van te maken en op eigen tempo door te rijden. Zevus probeerde nog een tijdje aansluiting te vinden bij de kopgroep, maar kon het hoge tempo niet bijhouden en had een ander groepje gevonden om mee te rijden. De samenwerking was ver te zoeken bij Gr. Zevus. Onder andere Zevus die weigerde kopwerk te doen zorgde voor wat gefrustreerde gezichten en enkele sprintjes, maar hij wist ze goed te pareren. Met Zevus’ sterke sprintersbenen lukte het hem om met volle overtuiging de eindsprint van de rest van z’n groepje te winnen, lekker bezig Zevus! Enige tijd later kwam ook Lars over de finish, met niet te vergeten ook nog de vermoeidheid van de skeelertocht in de benen.
Bij aankomst waren de jeugdkoersen van de lokale wielrenvereniging bezig dus dat gaf ons mooi de tijd om de Nedereindse Berg te beklimmen en te bekijken hoe het parcours erbij lag en waar de kansen lagen. Het parcours bestond uit 2 lussen, één met een korte beklimming van zo’n 10 hoogtemeters en één vlak rondje om de berg heen. De skeeleraars reden 8km lang enkel rondjes over het vlakke en de fietsers moesten 20km afleggen, alle rondjes met de klim. Voor het hardlopen stond eerst een rondje met klim en vervolgens een vlak rondje op het programma voor een totaal van 3.5km.
Toen de jeugdkoersen voorbij waren was het tijd voor het skeeleren! Met drie Isisianen aan de start de allemaal niet vies zijn van een rondje hard skeeleren leek er potentie te zijn voor veel punten in het klassement. Na een chaotische start vormde er langzaam wat groepjes. Met een enorm enthousiaste start en een solide techniek wist Lars bij de kopgroep te blijven voor de eerste kwart van de race. Helaas moest Lars toegeven aan het feit dat de kopgroep toch te snel was en moest toen noodgedwongen afhaken. Hugo had een wat meer bescheiden start en reed samen met de tweede groep in goed tempo door. Ondanks ons geschreeuw van langs de kant naar Lars, dat ie zich moest laten terugzakken naar de groep met Hugo, bleef Lars erg lang op eigen tempo in zijn eentje doorrijden vlak voor de groep van Hugo. Ook Anne had een snelle start maar kon niet echt een groepje vinden in het begin, na een kwart van de race alleen te hebben gereden wist ze iemand te vinden om samen mee te skeeleren. Halverwege de race werd Lars langzaam door Gr. Hugo ingehaald en ondanks dat hij nog wel even een tijdje achter ze aan heeft gereden moest ie wederom ook uit deze groep lossen. Anne heeft intussen keihard zitten werken om in het groepje te blijven waar ze in zat, maar met nog een ronde te gaan bleek toch dat 8km lang diep zitten wel heel erg lang is, dus moest ze even overeind komen en de groep laten gaan. Hugo stond er goed voor in de race. Door niet teveel kopwerk te doen en met nog energie in de tank wist hij in de laatste ronde goed bij te blijven. Het eindigde in een hectische eindsprint met een beetje contact en het leidde tot een fotofinish tussen Hugo en de concurrent in het klassement. Na een minuut in spanning af te wachten werd aangekondigd dat Hugo de sprint had gewonnen! Enige tijd daarna kwam Lars met veel moeite over de streep na een race waarin hij tot het allerdiepste is gegaan. Bij de eerste beste mogelijkheid dook hij in het gras en bleef daar een tijdje op handen en knieën zitten. We konden vanaf de kant niet precies zien wat hij aan het doen was, maar we hadden ook niet enorm veel behoefte aan erachter te komen. Hieruit blijkt toch dat het oplopende schema niet de ideale indeling is voor een skeelerwedstrijd. Als laatste van de drie komt ook Anne over de finish met een knappe derde plek onder de vrouwen. Nadat ze een paar minuutjes naast Lars voorover in het gras heeft gezeten en een kwartiertje rust had genomen was ze er weer helemaal bovenop en ging ze daarna weer verder met foto’s maken van het evenement met haar camera. (zie het fotoalbum hier!)
Daarna was het tijd voor het fietscriterium met Zevus en Lars aan de start. De laatste renner was nog niet eens ingeklikt na het startschot of de eerste demarragepogingen kwamen al. Het was dus koers vanaf de allereerste bocht, wat betekende dat het veld snel versplinterde. Lars besloot al snel er een echte tijdrit van te maken en op eigen tempo door te rijden. Zevus probeerde nog een tijdje aansluiting te vinden bij de kopgroep, maar kon het hoge tempo niet bijhouden en had een ander groepje gevonden om mee te rijden. De samenwerking was ver te zoeken bij Gr. Zevus. Onder andere Zevus die weigerde kopwerk te doen zorgde voor wat gefrustreerde gezichten en enkele sprintjes, maar hij wist ze goed te pareren. Met Zevus’ sterke sprintersbenen lukte het hem om met volle overtuiging de eindsprint van de rest van z’n groepje te winnen, lekker bezig Zevus! Enige tijd later kwam ook Lars over de finish, met niet te vergeten ook nog de vermoeidheid van de skeelertocht in de benen.
De start van de wielerkoers
Als laatste was het tijd voor het hardloopnummer, met Stan, mijzelf en Lars. Stan en ik hadden als doel elkaar te verslaan, of tenminste, ik had het idee dat dat ook Stans doel was. Dus dat is ook waarop we de race hadden ingedeeld. Bij de start gingen we samen keihard weg en bleven we zo’n 500m lang in de buurt van de kopgroep die met een hazentempo was vertrokken. Ik wist dat het niet een tempo was wat ik kon volhouden, dus gedurende de kilometers daarna had ik het tempo geleidelijk iets laten zakken. Met Stan in mijn kielzog durfde ik niet te veel in te houden, uit angst voor een aanval, dus het tempo bleef erg hoog. Zo hoog dat ik niet wist of ik het vol kon houden. Bij de afdaling van de berg af, iets over de helft van de race had ik een klein dipje en moest ik het tempo iets laten zakken. Stan nam het initiatief in handen en zo hebben we nog tot een kilometer voor de finish samen gerend. Het zuur was zodanig verminderd in mijn benen dat ik weer een beetje kon aanzetten, waardoor we weer posities wisselde. Met nog zo’n 500 meter te gaan hoorde ik geen voetstappen meer achter me dus leek de winst in zicht, maar voor de laatste bocht hoorde ik iemand met hoge snelheid op mij af komen van achteren. Met alle kracht die nog in mijn benen overhad zette ik een matige eindsprint in, maar het mocht niet baten en ik werd vlak voor de lijn ingehaald. Tot mijn grote opluchting was het niet mijn grote concurrent en met een vijfde plek kon ik tevreden terugkijken op de race. Na een tijdje uit te hijgen en wat schouderklopjes te ontvangen van mijn familie die was langsgekomen hebben Stan en Ik Lars nog aangemoedigd die de race op eigen tempo had gelopen en nog eindsprint inzette. Daarmee had Lars de volledige driekamp afgesloten, wat een prestatie!
Stan en Floris halverwege het hardlooponderdeel
Na de sportonderdelen was het tijd om lekker te ontspannen, de winnaars te feliciteren bij de prijsuitreiking en aan de kant van de baan te kijken naar het clubkampioenschap van de Utrechtse studentenwielrenvereniging, terwijl we op de bezorging van de pizza’s wachtten. Na het naar binnen werken van de welverdiende pizza was het ‘s avonds tijd om weer op huis aan te gaan en konden we met z’n allen terugblikken op een geslaagde dag!
Log in om reacties te zien en plaatsen.