Op avontuur in Hoorn

Introducing nieuw Crisisredactielid, Robin :D

Het is alweer twee weken geleden, dus het is nu eindelijk tijd voor een stukje over het introkamp. Op 15 november vertrokken we in de avondspits vanaf station Eindhoven naar Hoorn en mijn god, wat was het een end weg. Met de Isiscrew en alle zooi die deze meebracht hadden we makkelijk een hele coupé in beslag genomen. Iedereen begon de treinreis vol enthousiasme, maar kakte al snel in door een tekort aan bier en eten.

Nu bleek onze locatie zich niet in Hoorn zelf te bevinden, maar nog vijf kilometer fietsen vanaf het station en deze extra reis dwong iedereen wel om wakker te worden: het was ijskoud en het tempo dat erop na werd gehouden deed bijna denken aan een donderdag Isis/Squadra training. Gelukkig werden we op locatie (scouting/kinderopvang, leuke combinatie) opgewacht met bier en chips en al gauw zat het enthousiasme en de gezelligheid er weer in. Vervolgens gingen we, gewapend met meerdere halve literblikken Kordaat weg gepropt in de buidels van Isistruien, op weg voor Hike and Seek, waarbij het de bedoeling was opdrachten uit te voeren op een bepaalde route en niet gepakt te worden door de organisatie, die rondfietste door het hele dorp. De blikken Kordaat hielpen niet per se bij het vinden van een logische route en het onopvallend rondlopen, maar zorgden wel voor een ongekend enthousiasme in het uitvoeren van de gekke opdrachten die we tegenkwamen en mee hadden gekregen (zoals het uitlikken van een Danoontje die iemand anders dan in z’n mond vast had, struuk’n duuk’n, etc.).

Semi-bevroren kwam iedereen weer binnen, verlangend naar bier en versnaperingen, maar wat bleek: het bier was op! Nu al? Ja, nu al. En de Lidl was dicht. Die avond eindigde dus al ‘vroeg’ in bed. Uitslapen zat er niet in, want om acht uur werden we allemaal gewekt met het heerlijk vrolijke liedje “Guten Morgen Sonnenschein” – wat niemand echt kon waarderen op dit tijdstip van de dag. Het was tijd voor levend stratego ergens aan het water. De echte strijders gingen er helemaal voor – Menno is zelfs in een boom geklommen om de vlag te verstoppen – en de brakke aanstellers (waaronder ikzelf) zijn de omgeving maar gaan verkennen. En zo stuitten we op een heuse pakjesboot die Hoorn binnen kwam varen via het meer. Mooie toevoeging aan het weekend.

’s Middags was het natuurlijk tijd voor schaatsen en het mag duidelijk zijn dat dit niet het gewoonlijke niveau aan inspanning betrof zoals op de dinsdag- en donderdagavonden, op een paar mensen na. Het was gewoon een middag rondjes rijden, bitterballen smikkelen, chocomel lurken en gezellig zijn. De tweede avond verplaatsten wij ons gezamenlijk naar het prachtige, super levendige (kuch, kuch) Hoornse nachtleven onder leiding van David – want die is in Hoorn opgegroeid, dus wist de weg – wat leidde tot een flinke omweg naar de kroeg, gewoon, omdat het kan. We belandden in een zogenaamde 80s kroeg en bereidden ons voor op heerlijke 80’er jaren muziek, maar niets bleek minder waar: we hebben misschien drie nummers passend bij het thema gehoord, meer niet.

Gelukkig hadden we ons eigen vermaak met de heerlijke dansmoves van Jasper en David, de zoektocht naar verloren bier van Maud, Marleens blijdschap om een gehaald tentamen, deuntjes en dansjes die iedereens innerlijke dancing queen naar boven haalde, en de topsfeer die Isis altijd met zich meebrengt. Natuurlijk moest de avond eindigen bij de lokale snackbar, want veel bier zorgt voor honger. Je zou denken dat een frietje die honger stilt, maar voor Menno was het niet genoeg en daardoor moesten we ’s nachts ook nog even met de fiets door de McDrive. De helft van de fietsgroep wist dit plan niet en was nogal verbaasd dat we daar uitkwamen en dat we er 40 minuten over deden om thuis te komen. Maar sporten is gezond of zo, dus misschien was dit wel een goede katerpreventie.

De zondag bestond uit een klein beetje (brak) schaatsen, chocomel zuipen, een theorie van Menno en Tade dat kroketten nog steeds lekker zijn als je niks proeft (en het testen ervan) en de lange, lange treinreis naar huis, waarbij heerlijke dutjes gedaan werden.

In het heel kort: topweekend, nog een keer doen, en als je er niet was: vooral volgende keer bij zijn, want bij zijn = meemaken!