Introkamp

Isis Introkamp 2018 Het introkamp, een weekend dat waarschijnlijk menig Isisiaan bijstaat als een weekend vol met nieuwe gezichten, sterke verhalen, veel bier, een onvergetelijke stap-avond en vooral heel veel lol met elkaar. Dit jaar is precies zo verlopen, al zeggen sommigen dat dit introweekend toch wel meer ge�scaleerd is dan de vorigen. Omdat de Isisianen die al vaker zijn mee geweest dit beter kunnen inschatten dan ik, als nieuw lid, daarom dit verslag over het introweekend, zodat je zelf kan bepalen of het inderdaad zo ge�scaleerd is. Daarnaast kom je te weten wie er heeft gewonnen met pokeren, welk team het beste kan bar klunen, en wie het meeste geld heeft uitgegeven tijdens het onveilig maken van de stad! En natuurlijk word je bijgepraat over nog veel meer! Het weekend ving aan op vrijdag 16 november op Eindhoven Centraal, waar een grote groep met nog veel grotere tassen zich verzameld had voor het weekend. Naar de nog onbekende plek reisden we in reisgroepjes, allemaal gewapend met een enorme zak pepernoten, die onderweg ook aan hongerige onbekenden werden uitgedeeld. Via de stations Utrecht Centraal en Amersfoort belandden we uiteindelijk op station Enschede, na een reis van maar liefst bijna 3 uur. Daar aangekomen, rond een uur of 9, was het zaak om een OV fiets te bemachtigen om naar de slaap locatie te kunnen afreizen. Helaas bleken de OV fietsen op te zijn, wat betekende dat we met 23 personen en al onze spullen de bus hebben gepakt. Al onze spullen stonde mooi aan de kant en Floris zorgde ervoor dat het niet omviel. Na bocht 1 lag Floris met alle tassen languit op de grond. Toen we bij de halte waren stond er nog een lekkere lange, maar vooral koude avondwandeling op het programma om bij het het scoutinggebouw te komen waar we overnachtten. Daar aangekomen bleek het gebouw te horen bij de studentenscouting vereniging van Enschede, wat betekende dat het ook gebruikt wordt voor de nodige wilde feesten. Isolatie heb je daarbij natuurlijk totaal niet nodig, net zoals een douche en een keuken, die nogal stonken en meer schimmel dan witte tegel lieten zien. Dit kon ons in ieder geval weinig schelen, in ��n van de twee ruimtes deed de verwarming het namelijk, dus als de kippen zo snel zijn we daar neergeploft op de banken met bier/fris en chips. De avond kon gaan beginnen! Eerst werd er een spel gespeeld waarbij het zaak was zo snel mogelijk de puzzel te maken, alleen had je niet alle puzzelstukjes, maar moest je deze bemachtigen door te ruilen met andere teams. Al snel werd dit stelen, weggrissen, al dan wel niet een half of heel puzzelstuk. Dit leidde tot flink geduw en getrek en een hoop kapotte puzzelstukken, maar uiteindelijk ook tot een winnaar! De avond werd vervolgd met het befaamde barklunen, iets wat ons is uitgelegd en voorgedaan door het 50 ste bestuur. Tafels werden achter elkaar gezet, bekertjes gevuld met bier, en de scheidsrechters werden aangewezen. Onder het felle bewind van Katja, die het startsein gaf door een biertje te atten, ving het barklunen aan en vloog ieder team ��n voor ��n over de tafels. Katja was genadeloos en wanneer er ook maar iemand te vroeg van de tafel afsprong, met zijn voeten niet op de tafel zat, of er aan de zijkant afsprong, moest er een re-match plaats vinden. Dit leidde er dan ook al gauw toe dat de attjes er aardig inhakten, aangezien dit niet het eerste biertje was voor velen die op deze avond gedronken werd. Uiteindelijk mocht het 50 ste bestuur zich de winnaar van het barklunen noemen, dit uiteraard na een hevige strijd. De avond werd vervolgd met spelletjes, van Halli Galli en Koehandel tot pokeren. Hierbij bleek Linda onverslaanbaar te zijn, en vooral heel erg gedreven te zijn tot nog meer pokeren: ook toen iedereen al in zijn bed lag, brulde Linda nog door de slaapzaal dat ze ging pokeren. Maar ja, met wie dan? Iedereen lag namelijk al klaar om te gaan slapen. Uiteindelijk is Linda dat ook maar gaan doen, ook poker kampioenen hebben immers hun slaap nodig. De volgende ochtend ging de wekker al weer vroeg, en zaten er een hoop slaperige mensen aan het ontbijt. Het bleek dat de biertjes van de avond ervoor, in combinatie met de kachel die het niet deed in de slaapzaal, had geleid tot een koude en slechte nacht slaap voor velen. Geklaag over de vroege wekker was er dan ook veel, echter was het antwoord hierop vanuit de commissie: "Op een kamp hoor je moe te zijn, dus opstaan!". Het ontbijt en de koffie hielpen gelukkig een hoop, en nadat iedereen warm aangekleed was, kon de Crazy 50 van start gaan. Verdeeld in groepen, gewapend met 50 opdrachten op papier, vertrok iedereen richting de stad. Rivaliteit was er al gauw, en het afwerken van de Crazy 50 pakte iedereen serieus aan. Dit was ook niet zo moeilijk, dingen als: maak een groepsfoto op een originele plek resulteerde in de hele groep in de klimwand in de Decathlon, en het eten van 50 kipnuggets vond ook niemand een probleem. Het kassameisje had er wel wat meer moeite mee: want ja, hoe kunnen wij nou 50 kipnuggets kopen als de opties 6, of 20 in een bakje zijn? Gelukkig kwamen wij hier met onze Calculus kennis wel uit, en had iedere groep die 50 kipnuggets op de vroege ochtend al verorberd. Ook bij de supermarkt werden we raar aangekeken: of die ene sperzieboon, die 50 ballonnen, en dat artikel van 50 cent allemaal apart afgerekend konden worden? Grotere hilariteit ontstond toen achter elkaar meerdere groepen die ene sperzieboon bij dezelfde caissi�re af kwamen rekenen, toen had ze gelukkig door dat het een opdracht was. Nadat door vele groepen een groot deel van de Crazy 50 was volbracht, reisden we met zijn allen af naar de ijsbaan van Enschede. Sommigen hadden onderhand een OV fiets weten te bemachtigen, en anderen reisden met de trein naar de ijsbaan. Daar hebben we met zijn allen eerst nog een paar rondjes geschaatst, voordat we toch maar van de douches zijn gaan genieten. Hier was iedereen toch wel aan toe na een dag door de kou te hebben gelopen en vooral na de koude nacht in het scoutinggebouw. Aansluitend werd het laatste beetje geld voor de Crazy 50 opgemaakt in de kantine van de ijsbaan, waarna we weer vetrokken om het avond eten te gaan koken. Zowel de tocht naar huis als het koken ging verassend snel, en voor we het wisten proostten we samen met het bestuur doormiddel van een knalblauwe BOM op een onvergetelijke avond uit in Enschede! Met een goed bord pasta als bodem reisden we af naar de bruisende stad, dit keer allemaal op de fiets, waarbij ook veel mensen achterop moesten bij iemand. Als dat maar goed gaat op de terugweg… We belandden in Aspen Valley, volgens hun Facebook d� uitgaansplek in Enschede. Hier mocht je alleen naar binnen als je 21 jaar of ouder was, maar als je student bent is het ook goed. Dit resulteerde erin dat wij als een stel jonge honden tussen een toch wel oudere groep mensen stonden. Daar hadden wij geen probleem mee, er was genoeg plek om te dansen en de DJ wilde zelfs met trots een Isis sticker dragen! Op een gegeven moment werd het drukker en werd er een extra deel van de kroeg open gegooid, waardoor er een bar tevoorschijn kwam die ronddraaide. Al snel veranderde de bar in een soort Isis cirkel die allemaal los gingen op de muziek en ondertussen overal Isis stickers op probeerden te plakken. Daarbij vond de DJ het geen probleem om verzoekjes te draaien, en we hebben dan ook duidelijk laten weten dat we uit Eindhoven kwamen, met nummers zoals "Brabant" en het welbekende scanderen van "Eind-ho-vennn, Eind-ho-vennn!". Ondertussen vloeide de drank rijkelijk, bij sommigen in de vorm van Ice Tea, maar bij velen vooral in de vorm van bier. Sommigen hadden afgesproken om samen elke keer drank te halen, wat er uiteindelijk voor gezorgd heeft dat twee nieuwe Isis leden, Koen en Edwin, samen meer dan 70 Euro per persoon aan drank hebben uitgegeven voor hun twee�n. Daarbij werd de dansvloer steeds drukker, maar voor Tade zijn dancemoves wilde iedereen ruimte maken. Ben je benieuwd naar hoe goed hij kan dansen? Vraag het hem dan vooral eens tijdens de training, misschien kan die het ook wel op de ijsbaan. Rond een uur of half 2 vertrok een kleine groep richting bed, zij hadden de heldere gedachte dat er de volgende dag weer op de ijsbaan gestaan diende te worden. De rest daarentegen wilde nog lang niet gaan, en heeft nog flink doorgefeest tot een uur of half 4. Toen vertrok er een groep waar ook ik deel van uit maakte, waarbij ik als enige nuchtere als een soort oppasmoeder de groep naar huis heb proberen te brengen. Dit ging gepaard met een hoop gevaarlijke fiets capriolen waarbij rode stoplichten werden genegeerd en er dan opeens een auto van rechts met 80 km/h kwam aanscheuren. Gelukkig hebben we het scouting gebouw uiteindelijk goed en wel gehaald. Sommigen hebben ook het toilet nog een paar keer moeten bekijken, maar die details zullen we jullie besparen. Linda, Edwin en Koen sloten uiteindelijk de avond af, met een goede pizza achter de kiezen kwamen zij rond 5 uur weer terug. Uiteraard ging de wekker die ochtend weer om 7 uur, het motto: op een kamp hoor je moe te zijn, gold immers nog steeds. Die ochtend hielp het ontbijt en de koffie helaas minder, en waren veel mensen amper vooruit te branden, Bavo lag zelfs nog in zijn bed. Met veel gemopper werd langzamerhand ons kampement opgebroken, waarbij er nog 1 keer geklaagd werd over de kou en de stank in het gebouw en dat ene laatste biertje die sommigen echt niet meer hadden moeten drinken, al volgens we weer naar de schaatsbaan vertrokken. Helaas moest ik al eerder richting Eindhoven, en weet ik niet hoe het schaatsen op de schaatsbaan die ochtend iedereen is vergaan. Ik heb gehoord dat er geen nieuwe PR's zijn gereden, misschien wel die voor het sloomste rondje, maar dat is vast te verklaren met de avond die hieraan voorafging. Mocht je nog willen weten hoe het kon dat meerderen de trein naar huis hebben gemist, of het schaatsen daadwerkelijk zo belabberd ging, en of er nog andere dingen zijn gebeurd die ik in dit verhaal niet heb genoemd, spreek dan vooral een nieuw Isis lid aan tijdens de training. Ze zullen je vast graag het een en ander nog willen vertellen. IntrokampCommissie, enorm bedankt voor de organisatie, wij vonden het een geweldig weekend! En dankjewel voor het lezen! Liefs, Eva-Britt Leliveld