Inzell ervaring door Lacustris

Waar de meesten het nieuwe jaar begonnen met een flinke kater en veel slaap, begon het jaar voor een grote delegatie Isisianen en Lacustrianen anders. 2 januari om kwart voor zes 's ochtends stonden we vol goede moed op het station om aan onze tocht naar het mooie Inzell te beginnen. Van tevoren waren we lekker gemaakt met verhalen over hoe dichtbij Inzell wel niet was, en dat we er rond 4 uur wel zouden zijn. Nou, mooi niet dus. Voor de meesten van ons gooide een file roet in het eten waardoor we 2 uur stilstonden. Voor één busje gooide verhuurbedrijf Rongen roet in het eten. Nog voor het feest in Inzell kon losbarsten was het eerste busje al gesneuveld. Er was dus helaas een groepje die de eerste dag ergens anders heeft moeten overnachten. De andere mensen konden relaxt beginnen aan hun trainingskamp. De eerste avond werd er namelijk door de commissie gekookt, over luxe gesproken! Nog voor de eerste maaltijd was er al een hardloopclubje opgericht om al rennend de omgeving te verkennen, en wat was het mooi! Alles was wit: dit beloofde veel goeds voor de rest van de week. [u]http://www.essvisis.nl/fotoalbums/2017TrainingskampInzezlldeel2/DSC08528-s.jpg[/u] De overige dagen stonden in het teken van noeste arbeid. Er stonden twee trainingen per dag op het programma, waarvan de eerste training heeeeel vroeg begon. We weten niet eens meer hoe vroeg, dat hebben we verdrongen. Maar gelukkig was de baan mooi en fijn, en was iedereens ochtendhumeur verdwenen als sneeuw voor de zon zodra we de Max Aicher Arena betraden. Er zijn de nodige valpartijen gebeurd, maar uiteindelijk is iedereen vooruitgegaan deze week. Veel mensen trainden in deze ene week net zo veel als ze in de rest van het seizoen al getraind hadden. Je kunt wel zeggen dat we goed ons best hebben gedaan dus. Gelukkig werden we niet alleen maar afgebeuld. Er stonden ook genoeg andere activiteiten op het programma. We deden aan een heuse Lama-achtige show mee, waar de familie Borremans een bijzonder inkijkje heeft gegeven in de manier waarop ze met elkaar omgaan... Er stond weer 'Ranking the skater' op het programma en het 22e bestuur van Lacustris heeft daar een hoop topnoteringen weten te bemachtigen. Niet alleen de commissie had voor leuke activiteiten gezorgd: ook Frank zorgde ervoor dat we ons niet hoefden te vervelen. Cakejes bakken, brownies bakken, cakejes versieren: Frank regelde het! (Namens Lacustris: dank daarvoor, ook voor alle koekjes die we voor, tijdens en na de trainingen van je kregen). [u]http://www.essvisis.nl/fotoalbums/2000nieuweledenfotos/_DSC0374-s.jpg[/u] Uiteraard werd ook het zwembad opgezocht, werden er volop spelletjes gespeeld, nog meer hardgelopen, gewandeld etc. Ook stond er een tripje naar Salzburg op het programma voor degenen die dat wilden. Omdat het een heel heldere dag was, was het uitzicht daar echt perfect. Helaas was het uitzicht in de bus op de terugweg wat minder goed: er was weer een probleem met het busje van Rongen dus de verwarming deed het niet. Benieuwd wat dat betekent voor een vol busje? Dat alles bevriest, ook de ramen, ondanks de liters anti-vries die daarop gegoten zijn. Gelukkig is iedereen in het busje uiteindelijk veilig thuisgekomen. Michiel en Frits hadden weer een mooi klusje voor de volgende dag: ze hebben het busje naar de garage gebracht en gewacht tot die uiteindelijk een keer klaar was. Zaterdag was dan de dag der dagen: de wedstrijd stond op het programma. Nadat we 's ochtends nog een mooie warming up hadden gedaan in de kelders van het complex waar we sliepen, gingen we vol goede moed naar de ijsbaan. Op dit snelle ijs zouden we vast, ondanks de moeie benen, wel goed rijden. En inderdaad, de meeste mensen reden ook wel goed! Er waren veel pr's verbroken en Sjoerd de Vries (Lacustris) heeft niet verloren van Arthur Was. De dag werd goed afgesloten in de plaatselijke kroeg waar we hebben gesocialized met team Afterpay. Pieters dag kon niet meer stuk toen bleek dat hij een onuitwisbare indruk bij Bo van der Werff had achtergelaten ("Jij bent toch die jongen die zo dramatisch viel bij de wedstrijd? Ik dacht dat je al je botten gebroken had!"). Nadat de nodige drankjes genuttigd waren werd het tijd om terug te keren naar onze kamers. Er werden nog wat brownies en tosti's gemaakt en toen was het echt tijd voor de laatste dag Inzell... [u]http://www.essvisis.nl/fotoalbums/2017TrainingskampInzezlldeel2/DSC08810-s.jpg[/u] 8 uur 's ochtends, de dag na het stappen: Naast een dagje Salzburg werd er ook een dagje sleeën, skiën of snowboarden aangeboden. Alsof er nog niet genoeg sneeuw in Inzel lag, gingen er weer veel mensen op uit om de sneeuw elders te beoordelen. Uiteraard was het hier allemaal heel leuk, gezellig en mooi. Zo mooi zelfs dat men besloot om de dag nog wat langer te maken door de laatste gondel te missen. Slim bekeken. De dag werd afgesloten met een lekkere pizza. En toen was het al weer zover: ons kamp zat erop... Vol vertrouwen (de busjes waren immers gemaakt) gingen we op reis terug, maar helaas, Rongen had nog wat verrassingen voor ons in petto. Bij het ene busje bleef het gaspedaal hangen, en een ander busje kreeg nog te maken met een kapotte koppeling. Met gevaar voor eigen leven hebben ze het busje nog van de oprit van de snelweg terug, tegen het verkeer in, geduwd naar de parkeerplaats terug. Gelukkig zijn uiteindelijk alle busjes en mensen heelhuids aangekomen in Nijmegen / Eindhoven en kunnen we weer vooruitkijken naar de volgende reis. Hopelijk met busjes die niet van Rongen komen. Liefs, L) De mediacommissie van Lacustris [u]http://www.essvisis.nl/fotoalbums/2000nieuweledenfotos/_DSC0446-s.jpg[/u] P.s. De rechterbil was mooier [u]http://www.essvisis.nl/fotoalbums/2017TrainingskampInzell/_DSC0889-s.jpg[/u] Niet dus ;)