175km voor Skate4air

Door Eefje Varossieau. Hoi lieve mede ISIS leden, Hier een verslagje van mijn skate4air avontuur. Om te beginnen: Heel erg bedankt ! Voor jullie schaatstips, support, belangstelling en voor jullie sponsering! Mede dankzij ISIS heb ik ¤1178.- opgehaald en voor een groot deel dankzij ISIS heb ik 175km kunnen schaatsen :) [u]http://www.essvisis.nl/fotoalbums/2000Headerfotos/Eefje%201-s.jpg[/u] Even algemeen: Ik heb aan Skate4Air deelgenomen samen met TheAirTeam (THAT). Een team bestaande uit 20 personen, waarvan er 14 hebben geschaatst. In ons team zitten 2 meisjes met CF (Cystic Fibrosis, ook wel taaislijmziekte), Marieke (25) en Claudia (27). Marieke heeft zelf mee geschaatst en Claudia moest thuis blijven omdat ze op de wachtlijst staat voor nieuwe longen. Dan hebben we nog 2 teamleden die kinderen hebben met CF. Rond deze mensen is het team gevormd. Voor mij maakt dit de ziekte een stuk 'echter en tastbaarder'. Hierdoor ben ik erg gemotiveerd en het geeft ook een emotionele lading aan het verhaal mee. Hoe het begon: Ongeveer een jaar geleden vroeg mijn moeder mij of ik mee wilde schaatsen met THAT. Mij leek het een mooie uitdaging en nog voor een goed doel ook. Mijn redenatie: Schaatsten zal wel niet zo moeilijk zijn... dus 150km moet makkelijk lukken^^ Jahoor eefje... Toen ik in Oktober begon bleek na 1 meter dat ik t schaatsen mooi had onderschat... Dat is waar ik besluit bij ISIS te gaan en wanneer ik toch maar 'valsspeel' schaatsen heb aangeschaft (beide hele goede keuzes geweest ;) ). Voorbereidingen: Elke Dinsdag avond trainen bij Bob, Lotte en Rachelle. Van Oktober tot ongeveer half December heb ik rustig aan getraind. 1, soms 2 x per week. Naast het trainen hebben we met THAT activiteiten georganiseerd om geld op te halen en zelf ben ik natuurlijk ook bezig geweest met sponsors zoeken. (Beertjes verkopen;)). Toen kwam 1 febr ineens erg dichtbij en ben ik wanneer mogelijk 3x per week gaan trainen. De laatste trainingen een aparte duurtraining gehad van Bob en adviezen voor schaatsen onder extreme omstandigheden. En gelukkig nog 2x op natuurijs kunnen schaatsen. Toch heel anders dan op een baan! D-Day: Vrijdag 1 februari... om 10 voor 5 gaat de wekker, snel in pyjama naar beneden voor het beruchte pasta ontbijt. Ik voel me niet heel zenuwachtig maar al snel schiet ik in een nerveuze slappe gegiechellach die toch wel wat spanning verraad^^ Een uurtje later staan we ons met z'n alle klaar te maken voor de start. Veel laagjes aan, helmpje op, lampje op me hoofd, mn startnummer vastgespeld, helemaal echt. Nog snel hier en daar een succes wens en ik ben los. De meeste mede airteam leden verlies ik al snel uit het oog. Het is een stukje schaatsen van het opstartpunt naar de finish. Bijna daar aangekomen klinkt het startschot, jahoor, heel typerend, we zijn te laat... Gelukkig kunnen we handig inritsen bij de meute. Het is een mooi gezicht, al die lampjes over het ijs en tussen de bergen door zijn de eerst zonnestralen al de zien. Les idee: Doe iedereen een blinddoek om en zorg voor reuzenscheuren en gekke kuilen in het ijs. Gegarandeerd kan je binnen een uur mooi met gewicht op je hakken afzetten mitst je nog niks gebroken hebt ;) Wat kon ik dat ineens goed! Jammer genoeg viel ik toen het licht was weer vrij snel in het oude 'beetje met tenen afzet smokkel'-patroon. Rustig beginnen, rustig beginnen, rustig beginnen! Dat is ongeveer de enigste tactiek die ik heb. De eerste 4 ronden zijn mijn snelste... Marjolein en ik hebben afgesproken heel de tocht samen te schaatsen. De eerste 3 of 4 rondjes hebben we omstebeurt voorop geschaatst. Rondje ruste, rondje bikkelen... Tot we erachter kwamen dat het echt heel veel scheelt om in een groep te schaatsen, vanaf toen hebben we dat zoveel mogelijk gedaan. De rondes werden na ongeveer 75 km steeds zwaarder en de pauzes steeds fijner^^ Wat een verwennerij. Elke ronde een hartelijk, warm ontvangst met chocomelk, thee, een soepje, cake, koekjes, een dekentje om en bemoedigende woorden. Zelfs de half bevroren bananen met bruine vinger afdrukken waren heerlijk ^^ Met wat geluk waren er nog andere Airteamleden tegelijkertijd aan het pauze houden, gezellig even bijkletsen, even peilen hoe het met ze gaat. Een hoop rondjes verder is na 150 km mijn doel bereikt. Alles doet ondertussen flink pijn. Vooral me rug en me voeten hebben het zwaar. Met Marjolein in overleg... Doen we nog een rondje? We hadden ons eigenlijk voorgenomen tot het einde toe door te schaatsen... Ik kan nog wel verder en Marjolein kan ook nog door, dus we gaan nog even. Na 11 uur en 175km zit het erop. Gelukkig ^^ Ik was kapot. Er is in totaal 386.238,00 euro opgehaald, een super bedrag. Dit gaat allemaal naar onderzoek naar CF. Met als doel een medicijn te ontwikkelen dat de ziekte geneest. De eerste stappen in dit proces zijn al gezet! Ik vond het een super mooie ervaring, het schaatsen maar ook alles eromheen en alles wat eraan vooraf ging. ISIS bedankt voor jullie aandeel hierin! Bij deze zijn jullie ook uitgenodigd voor de Afterparty van THAT. Ik zal de uitnodiging op de site zetten. Volgend jaar 200km;) Groetjes, liefs Eefje