De Reis
Door Colin | Donderdag 3 november 2022 | Crisis
Een reis is een begin van iets. Een reis moet altijd door worden gemaakt voordat er iets bereikt kan worden. Soms is de reis al het bereiken van iets, wanneer het doel zo ver weg is dat de reis al voldoening moet geven en niet alleen maar een tijd is die door gekomen moet worden om uiteindelijk iets moois mee te maken.
Een reis richting een wedstrijd is iets apart. Steeds dichter bij komend bij dat ene moment van maximale inspanning. Vaak al wetende dat dat een pijnlijk moment gaat zijn, waar je doorheen moet blijven trappen om dat goede resultaat te behalen. De reis kan de opbouw richting de wedstrijd zijn, de mind-set ombouwen van doorgaans persoon naar een schaatsbeest volledig gefocust in de aanval.
Maar de reis kan ook jezelf nog even volledig tot rust brengen voordat het moet gebeuren. Zo ben ik op het moment van het schrijven van dit stuk een relaxte bijrijder in de auto naar Thialf voor een 500 en 1500 meter (uitslag, in de comment schrijf ik nog wel hoe ik me tijdens de wedstrijd voelde).
De reis heeft naar mijn mening iets heel erg moois. Zeker op het moment dat je op vakantie/trainingskamp in het buitenland gaat. Mijn heenreis kan dan mijn vakantie vaak een extra boost geven. De weg naar Inzell, Zuid-Duitsland, heb ik ondertussen al weer zo’n 10 keer meegemaakt. Van de mijnen bij Garzweieler tot het huis op z’n kop en het stadion van Bayern Munchen.
Aan het begin ben ik nog in de studeer en werk stand. Het eerste deel van de reis nog even wat uni werk doen en wat papers doorlezen in het dan nog vlakke landschap. Dan zie je de eerste heuvels opdoemen en raak je enthousiast, uit het raam turend naar de natuur die voorbij flitst. Zo nu en dan per ongeluk een ongemakkelijke blik uitwisselen met een andere reiziger. Op een manier van; ik was echt niet nar jou aan het staren.
Nadat we hebben gekozen om via Neurenberg of Stuttgart te rijden wordt het tijdelijk weer vlakker. Hier wordt zo af en toe nog wat slaap ingehaald. Bij het ontwaken door het plotseling afremmen voor een van de vele baustellen ben je getransporteerd naar een andere plek. Ineens rijd je langs de Alpen en kan je al vooruit blikken naar de goede tijd die je gaat hebben en die je ooit op die plek al heb gehad. Steeds meer daalt het vakantie gevoel in. De rust in de auto en om je heen. Tijden voor een goed gesprek en goed meezingen (ja Isis leden goed meezingen, niet zo hard mogelijk proberen mee te schreeuwen).
De terugreis nog meer dan de heenreis kan echt een therapeutische sessie zijn. Met de mensen waarmee je onderweg bent (plus of alleen met de alter ego’s van jezelf), heb je iets mee meegemaakt. Daarnaast ben je over de koetjes en kalfjes al uitgepraat. Je kan dan dieper tot iedereens gedachten treden. Samen tot een mentaal gerustere versie van jullie zelf komen. Het magische en mooie van de reis.
Een reis richting een wedstrijd is iets apart. Steeds dichter bij komend bij dat ene moment van maximale inspanning. Vaak al wetende dat dat een pijnlijk moment gaat zijn, waar je doorheen moet blijven trappen om dat goede resultaat te behalen. De reis kan de opbouw richting de wedstrijd zijn, de mind-set ombouwen van doorgaans persoon naar een schaatsbeest volledig gefocust in de aanval.
Maar de reis kan ook jezelf nog even volledig tot rust brengen voordat het moet gebeuren. Zo ben ik op het moment van het schrijven van dit stuk een relaxte bijrijder in de auto naar Thialf voor een 500 en 1500 meter (uitslag, in de comment schrijf ik nog wel hoe ik me tijdens de wedstrijd voelde).
De reis heeft naar mijn mening iets heel erg moois. Zeker op het moment dat je op vakantie/trainingskamp in het buitenland gaat. Mijn heenreis kan dan mijn vakantie vaak een extra boost geven. De weg naar Inzell, Zuid-Duitsland, heb ik ondertussen al weer zo’n 10 keer meegemaakt. Van de mijnen bij Garzweieler tot het huis op z’n kop en het stadion van Bayern Munchen.
Aan het begin ben ik nog in de studeer en werk stand. Het eerste deel van de reis nog even wat uni werk doen en wat papers doorlezen in het dan nog vlakke landschap. Dan zie je de eerste heuvels opdoemen en raak je enthousiast, uit het raam turend naar de natuur die voorbij flitst. Zo nu en dan per ongeluk een ongemakkelijke blik uitwisselen met een andere reiziger. Op een manier van; ik was echt niet nar jou aan het staren.
Nadat we hebben gekozen om via Neurenberg of Stuttgart te rijden wordt het tijdelijk weer vlakker. Hier wordt zo af en toe nog wat slaap ingehaald. Bij het ontwaken door het plotseling afremmen voor een van de vele baustellen ben je getransporteerd naar een andere plek. Ineens rijd je langs de Alpen en kan je al vooruit blikken naar de goede tijd die je gaat hebben en die je ooit op die plek al heb gehad. Steeds meer daalt het vakantie gevoel in. De rust in de auto en om je heen. Tijden voor een goed gesprek en goed meezingen (ja Isis leden goed meezingen, niet zo hard mogelijk proberen mee te schreeuwen).
De terugreis nog meer dan de heenreis kan echt een therapeutische sessie zijn. Met de mensen waarmee je onderweg bent (plus of alleen met de alter ego’s van jezelf), heb je iets mee meegemaakt. Daarnaast ben je over de koetjes en kalfjes al uitgepraat. Je kan dan dieper tot iedereens gedachten treden. Samen tot een mentaal gerustere versie van jullie zelf komen. Het magische en mooie van de reis.
Log in om reacties te zien en plaatsen.