Column de Dopage

Dames en heren, het is NIET NORMAAL MEER! De tijd dat een boterham met pindakaas voldoende was om tot ongekende prestaties te komen is voorbij. Eenieder die nog vasthoudt aan dat idee is ten dode opgeschreven. Zo is er pas weer een dopingsarts opgepakt in Spanje en is het WADA druk bezig met opsporingmethoden en strafmaten voor de doping “Aicar”. Wat me vooral opvalt is dat de verscheidenheid aan doping zienderogen toeneemt, met een handje aan de auto de Etna op kan een sprinter nog twee zeges in de Giro opleveren en terugkomen in het peloton betekend tegenwoordig ook gewoon lef hebben en een rallycoureur als ploegleider aannemen. Ook op plekken waar je het niet zo snel verwacht, binnen Isis, heeft de doping zijn intrede gedaan. Elk jaar reizen er weer wat mensen af naar Nijmegen om van de paar meter hoogte-doping gebruik te maken en daarbij ook nog en passant een-extra-bocht-op-de-500m-doping mee te pakken. Jammer voor de stakkers die in Eindhoven achterblijven en hun heil zoeken in een training op de fiets, tegen dopage valt niet op te trainen. Dat doping ook op Eindhovens ijs werkt werd bewezen tijdens de ploegenachtervolgingswedstrijd. Een nieuwe, nog niet op te sporen, vorm van doping werd geïntroduceerd. Dopage de l’amour is de liefkozende bijnaam van deze vorm van doping waar geen maat op staat. De, prille, liefde ontketent zulke grote krachten dat gerenommeerde namen het af moeten leggen tegen een enkele dopingpiloot van de B1-groep. Dat dit middel door meer sporters aangewend wordt blijkt uit het Super-Prestige klassement waar het klassement weer eens is opgeschoond door de krachtige werking van onderbuik gevoelens. De auteur van dit stuk overweegt voorgoed te stoppen met de schaatssport als de club geen stappen onderneemt deze waanzin te stoppen. Laat dit echter wel pas tijdens de ALV beslist worden dan kan ondergetekende zelf nog snel even een poging tot PR wagen met “In-het-hoge-noorden-doping”. Groeten, Dirk Dopage