Inpakken

Er wordt ondertussen geschaatst in Tomaszow. Voordat we daar goed en wel waren hebben we een geweldige gezellige reis achter de rug. Die reis begint standaard bij Eindhoven station met het inpakken van de busjes die mee gaan. Dit jaar was daar ook een kleine kar bij gekomen om te helpen met de spullen van de tenten. Een kar die in tegenstelling tot vorig jaar wel een laag genoeg laadvermogen had om niet aangehouden te worden op de tolwegen in Polen.

Het inpakken van de kar loopt behoorlijk soepel. Alles wordt vastgebonden met spanbanden, en we kunnen soepel vertrekken. Dit is allemaal leuk en aardig, maar we slaan nog een belangrijk deel van het proces over. Een proces dat iedereen individueel ondergaat, het inpakken van voor de reis.

Het inpakken voor een grootse Isis reis is geen makkelijke opgave. Er moet worden overwogen hoeveel spullen er sociaal geaccepteerd mee kunnen worden genomen. Daarnaast moeten de essentials wel gewoon mee. Dan ook nog de vraag, “hoe ga ik al die shit naar het treinstation verplaatsen?”. Persoonlijk heb ik geen echte grote tas, dus word ik een soort schildpad, aan alle kanten bepakt, een gevaar op de weg, probeer ik zonder ongelukken mijn spullen op het station te krijgen.

Voor het inpakken van iedere trip zijn er altijd wel een paar typetjes, deze typetjes wil ik met jullie langs gaan met bijbehorende voorbeelden. Als ik nog een typetje volledig ben vergeten, deel dat mooie verhaal dan met ons in de reacties.

“Maar dat stond niet op de paklijst” Colin toen hij geen bakje voor de kwark kreeg, maar wel BEmma met bakjes ziet lopen.

“Items die de paklijst jammer genoeg niet hebben gehaald” Waarom heeft er niemand aan gedacht dat er geen lichtinstallatie bij de camping inbegrepen is. Dat worden donkere avondjes.

“De hoezo zijn jullie allemaal zo slecht voorbereid, het is toch logisch dat je … meeneemt” Onderweg en op de camping was er echt maar 1 iemand goed voorbereid. Een tot een hogere orde verheven persoon, de profeet van de camping, Amy Tompkins. De enige persoon die wel een lamp mee had. De persoon die fruit hapjes voor onderweg mee had. De legende die een mini-camping krukje, waardoor dit sociaal geaccepteerd was, meegenomen had om op te zitten.

“De asociale inpakker” De persoon die een mega volume spullen mee heeft, waarbij alleen luxe wordt uitgestraald. In de niet-commissie tent wordt Stan door een luxe luchtbed in een hoekje gedrukt in de slaapcabine door Hidde. Daarnaast, moet ik mezelf ook wel even vermelden bij dit puntje. Met uitgebreid schaatsmateriaal en een slaap set-up die is opgebouwd rond de inpak ruimte van de caravan van mijn ouders, heb ik ook wel wat volume spullen mee.

“Bijzaken zijn belangrijker dan hoofdzaken” Tade Salverda was zo aardig om zijn laptop uit te lenen aan mij voor dit pracht stuk. Hij is ook de man die vishengels, touw en ducttape mee heeft, maar een tandenborstel en de “classic Tade” slaapmatje zijn niet ingepakt.

“Karige commissie paklijst” De commissie tent, die bestaat uit een paar doeken en honderd haringen (classic de Waard), heeft niet de commissie er toe besluiten om meerdere hamers mee te nemen. Tijdens het tent opzetten was het dan ook vooral wachten op de hamer en klagen over het wachten op de hamer.

“Het doorreis koppel” Als je na de week Tomaszow nog doorgaat op vakantie moet alles wel aanwezig zijn. Daarom hadden wij een goed voorbereid ANWB koppel met Bavo en Emma. BEmma hadden gelukkig voor ons ook een hamer mee, maar waren ook de enige met schaaltjes voor een heerlijk stevig kwarkje (degene die meegeweest zijn naar Tomaszow weten hoe massief). Daarnaast de helden die ons verschaften van een kleine koelkast, waardoor de kaas niet volledig smolt en het bier lauw was in plaats van thee warm.

Dat is meer dan genoeg over wat er ingepakt wordt. Dan is er ook nog een groots verschil in wanneer er ingepakt wordt. We hebben natuurlijk die persoon die de training van te voren al verkondigt ingepakt te zijn en nog vraagt naar dingen die hij of zij mogelijk vergeten is. Zo hadden wij Lieke Crooijmans die 54 uur voor vertrek al ingepakt was. Daarnaast nog de personen (meervoud omdat 15 personen binnen 24 uur van vertrek pas ingepakt waren, een mooie score voor een groep van 17) die de druk van de naderende deadline van vertrek heel hard nodig hebben om te beginnen met het inpakken. Zo was ook bij mij het idee om dit stukje te schrijven voor vertrek naar Tomaszow. Ik wilde natuurlijk wel mijn eigen inpak ervaring verwerken. Maar door het middagdutje werd het inpakken te lang uitgesteld om daarna nog een Crisis verhaal te kunnen schrijven.